Ackroyd'dan Muhteşem Bir Resital: Platon Günlükleri

30 Temmuz 2012 Pazartesi

Ackroyd'dan Muhteşem Bir Resital: Platon Günlükleri

MonoKL Yayınları

Edebiyat

YERALTINA BİR YOLCULUK

PLATON’UN DAVASI VE SÜRGÜNÜ

“PLATON GELECEKTE YARGILANIYOR”

PETER ACKROYD

PLATON GÜNLÜKLERİ

ARKA KAPAK YAZISI

Bunu görüyor musunuz? Yaklaşın, kentliler. Buna kol saati denir. Bunu Köstebek mağarasından getirdim. Dinleyin. Bu işaretlere sayı deniyor. Şu dar metal şeridin nasıl da bir uyum dairesinin etrafında döndüğünü fark ettiniz mi? Bu, zamandır. Dokunmaktan korkmayın. Sihri yeniden canlandırılamaz. Ne amaca mı hizmet ediyordu? Bir evren yaratmıştı! Kenarlardaki sayıları inceleyin... Bunlar harikalar çünkü bir zamanlar dünyanın yapısını temsil ediyorlardı. Bir zamanlar bunun biçiminde modellenmiş koca bir evren vardı...

Kentlileri nasıl rahatsız etmiş olduğunu şimdi anladın mı?

Platon: Çocuklara yolculuğumu birkez dahi anlatmadım. Onları sadece soru sormaya ve cevapları aralarında tartışmaya çağırdım.
Yine o meşhur yolculuğunun bahsini açıyorsun. O halde kendi sorularımızı sormamıza izin var mı? Farz edelim ki Köstebek sakinlerinin önünde durup onlara karanlık ve küçük bir dünyada yaşadıklarını bildirdin? Bir mağarada hapis olduklarını. Sence seni alkışlayıp şükranlarını mı sunarlardı? Bu haberi verdiğin için minnettar olacaklarını mı düşünüyorsun? Hayır. Seni ahmak addedip küçümser ya da sahtekar addedip mahkum ederlerdi.

Demek doğmamışlar şehrini duydunuz. Fakat nerede olduğunu bilmiyorsunuz. Hepimizin gelmiş olduğu şehirdir fakat yeri ilginizi çekmiyor. Varlığınızın derin huzurunu bozabilir. Böyle mi deniyor? Evet mi? Varlığın derin huzuru.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Monokl Edebiyat Kitapları

1- Yamuk Bakan Öyküler - Sheckley, Clarke, Asimov, Doyle
2- Thomas de Quincey - Immanuel Kant'ın Son Günleri
3- Hervé Le Tellier - Bar Sonatları
4- Marguerite Duras - Yıkmak Diyor Kadın
5- Arthur Machen - Büyük Tanrı Pan - En Derindeki Işık
6- Robert E. Howard - Almuric
7- Christian Bobin - Eksik Parça
8- Juan Pablo Villalobos - Tavşan Deliğinde Fiesta
9- Giovanni Papini - Düşsel Konçerto Cilt I
10- Hervé Le Tellier - Aşktan Bu Kadar
11- Peter Ackroyd - Platon Günlükleri
11- Peter Ackroyd - Platon Günlükleri

Machen İçin - Tanrı Pan

Jorge Luis Borges: Machen için yapılacak muhtemel tanımlamalar onun yapıtlarında fark ettiğim özelliklerden çok daha önemsizdir. Bu özelliklerden biri; kötülüğün, birçok doğa ve tanrıbiliminde olduğu gibi yalnızca iyiliğin yokluğu olarak var olması değil de iyiliğe karşı sürekli olarak mücadele eden bir yaratık ya da yaratıkların oluşturduğu bir koalisyon olarak var olması ve zafer kazanmasıdır.

Stephen King: Büyük Tanrı Pan belki de İngilizce’de yazılmış en iyi korku öyküsüdür.

Pan’ın Labirenti’nin Yönetmeni Guillermo Del Toro: Borges, Blackwood, Machen ve Dunsany Tanrı Pan figürünü ve labirent sembolünü keşfettiler. Bunlar benim kışkırtıcı bulduğum şeyler ve onları birbirine karıştırmaya ve onlarla oynamaya çalışıyorum.

Yıkmak Diyor Kadın İçin

“Bir kitap mı, film mi bu? İkisinin arası mı?... Bir şey gözden kayboluyor burada, burada beliriyor, ama gözden kaybolma ile belirme arasında karar veremiyoruz, ne de korku ile umut, arzu ile ölüm, zamanın sonu ile başlangıcı, dönüşün hakikati ile dönüşün deliliği arasında. Kendini yıkım ve yine de yeniden doğum olarak haber veren yalnızca müzik (güzellik) değil: müzik olarak yıkım'a ancak daha gizemli biçimde tanık oluyor ve katılıyoruz?”

Maurice Blanchot

Ormanın kenarında bir otel. Birbirlerini tanımayan üç müşteri, sessiz, yalnız. Elisabeth Alione, onu izleyen Max Thor ve Thor'u izleyen Stein. Sonradan aralarına katılan Alissa Thor ve Bernard Alione. Aşk gibi parıltılı, ölüm gibi sessiz, delilik gibi ağır, devrim gibi buruk, kutsal bir oyun gibi sihirli, ince alay gibi esrarlı... Hiçbir şeye benzemeyen Yıkmak Diyor Kadın'ı Duras 1969 Nisan'ında yazdı ve bu yapıt aynı yıl onun bütünüyle kendisinin çektiği ilk film de oldu. Ritüelini tanımadığımız bir seremoniye benzeyen bu sıra dışı roman-senaryonun akışını yine de büyülenerek izlemekten alamıyoruz kendimizi.

Christian Bobin - Eksik Parça'dan

Hiçbir durumda atılmayan bir şey vardır. Bu ille de bir nesne değildir. Bu belki bir ışık, bir bekleyiş, tek bir isimdir. Belki duvarın üzerinde bir lekedir, penceredeki bir ağaç ya da günün özel bir saatidir. Nedensizce, ihtiyaç duyulmadan aşık olunan bir şeydir. Geçip giden ya da duran bir şeye duyulan sessiz sadakattir. Suskun ve durgun bir aşktır: Ruhun derinlerine bir çukurun dibine çöker gibi çöker. Oraya ışıktan bir hiç, mavi gökten bir toz zerresi bırakır. Bu bir kitapla, garip bir bardak ya da müzikle de yaşanabilir. Dünyanın ya da ruhun herhangi bir parçasıyla da yaşanabilir. Ve bu size eşlik eder. Zaman geçer, kalp yorulur. Bu şey vardır –bu yapraklar, bu berraklık, bu isim. Zaman zaman bu şeyi gerektiği gibi düşünürsünüz, onun talep ettiği gibi: ayrı ve sessiz. Ve bu şeyin eskimediğini görürsünüz, değişmediğini. Onu seçtiğiniz ilk günkü gibi parlar. Ve seçtiğiniz bu nesne, sadece orada durarak sizi aydınlatır ve korur. Önem verdiğiniz, üzerine titrediğiniz nedir. Kendi kendinize söylersiniz: önem verdiğim nedir. Bir hayat neye bağlanır, neye önem verir, benimki, tüm bir hayat, herhangi biri. Hiçlere. Üç kez hiç olan şeylere bağlanır. Peki bu şey neye yarar. Önce hiçbir şeye. Hayattaki tüm şeylerin ölümcül yararlarından korunmuştur. İşe yaramazlığıyla parlar. Eksikleri fazladır. Hiçbir şeye yaramayan, bir çok şeye yarar. Dünyanın ya da ruhun ya da hiçbir zaman erişilmemiş güzelliğin yerini alır. Her şeyin yerini alır. Bu şeyin dışında her şeyi terk edebilirsiniz. Hayatta hiçbir zaman sönmeyecek bu bahar göğünün, bu ismin dışında her şeyi. Bu hiçbir şeyin bilmecesidir. Bu bir çocukluk gizemidir. Size çocukluktan gelen bir alışkanlıktır, çocuk odalarında her yerde saygı duyulan bir törendir: bu dağınıklık. Çekmecelerdeki anlamsızlık yığınıdır bu. Bu kumaş parçaları, bu kuyrukluyıldızlar ve melek dantelleri...

Monokl Yayınları - Edebiyat

30 Temmuz 2012 Pazartesi